emilio álvarez blázquez (tui, 1919-vigo, 1988), quinto membro da familia álvarez blázquez é unha figura a reivindicar, tanto polos valores intrínsecos da súa obra poética e narrativa como polas dimensións que acadaron o seu fondo humanismo e as súas insubornables conviccións galeguistas. este libro reúne os seus poemarios coñecidos –poemas de ti e de min (1949) e o tempo desancorado (poemas para maría blázquez) (1988)– e tamén, por vez primeira, un abondoso conxunto de composicións dispersas e inéditas, xunto cunha escolma de prosas galegas da súa autoría (algunhas tan importantes como “terra de matute ara castelao”), rematando cun apéndice onde se reproducen diversos textos que contribúen a explicar os valores da súa creación literaria. a presente edición ábrese cun limiar de xesús alonso montero, auténtico incitador deste volume, que ao tempo é un significativo estudo arredor da faceta humana e literaria de emilio álvarez blázquez. ademais, do rigorso estudo literario e mais da fixación dos textos responsabilizouse o poeta e ensaísta miro villar.